ရုပ္စၾကဝဠာ ပ်က္သုဥ္းမႈႏွင့္ သိပၸံ

လက္ရွိ ရုပ္စၾကဝဠာေလာကခပ္သိမ္း၏ ေနာက္ဆုံးေန႔ေတာ္ႀကီးတြင္ အလႅာဟ္မွလြဲ၍ မည္သူမွ် ရွိၾကမည္မဟုတ္ေသာ္လည္း အလႅာဟ္က လူသားတို႔အား ထိုေန႔၏ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ကုရ္အာန္မွတစ္ဆင့္ ရွင္းျပေနေပသည္။ အတိုခ်ဳပ္ဆိုေသာ္ ဒုခန္း ေခၚ အခိုးအေငြ႔ တစ္ခုတည္းမွ စခဲ့ေသာ လက္ရွိရုပ္စၾကဝဠာ ေလာကခပ္သိမ္းသည္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ အေပါင္းကို သိေတာ္မူေသာ မူလဖန္ဆင္းရွင္က (ခလုတ္တစ္ခ်က္ ႏွိပ္သကဲ့သို႔) တံပိုးခရာမႈတ္ေလေသာ္ လက္ရွိသဘာဝအင္အားစု (လည္ပတ္ေနေသာ စၾကဝဠာ ယႏၱရားႀကီး) မ်ား ယိုယြင္းပ်က္သုဥ္း ရပ္ဆိုင္းသြားေပမည္။ ထို႔ေနာက္ မူလမွတ္တမ္းမ်ား အားလုံးပါဝင္ၿပီးေသာ စကၠဳလိပ္ကဲ့သို႔ပင္ တစ္စုတည္း ေခါက္လိပ္ေတာ္မူမည္။ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ မူလအစက ကဲ့သို႔ပင္ အခိုးအေငြ႔ တစ္စုတည္းအသြင္ ျပန္လည္ျပဳေတာ္မူမည္။ (ကုရ္အာန္ ၄၄း၁၁။ ၁၂း၁၀၄)

ထို႔ေနာက္ ဒုတိယအႀကိမ္ စူရ္ တံပိုး ခရာမႈတ္ (ခလုတ္တစ္ခ်က္ႏွိပ္)၍ ပုံစံအသစ္ျပန္လည္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူမည္ ျဖစ္သည္။ လူသားတို႔သည္ မိမိတို႔ျပဳမူခဲ့ေသာ ျပဳမူခ်က္ မွတ္တမ္းမ်ားအရ အက်ိဳး အျပစ္ေပးျခင္း ခံၾကရမည္ျဖစ္ေပသည္။

ယေန႔ သိပၸံပညာက ရုပ္စၾကဝဠာႀကီး ပ်က္သုဥ္းမည္ဆိုသည္ကို မျငင္းပါေခ်။ ဥပမာ ၿဗိတိသွ်စြယ္စုံက်မ္းႀကီး အတြဲ ၁၈၊ စာမ်က္နွာ ၁၀၁၁ (၁၉၇၉ ခုႏွစ္) တြင္ သိပၸံပညာရွင္မ်ားက စၾကဝဠာ၏ ကံၾကမၼာ (FATE OF UNIVERSE) က႑တြင္ လက္ရွိ ရုပ္စၾကဝဠာႀကီး ပ်က္သုဥ္းမည့္ အေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။ စင္စစ္ စၾကဝဠာႀကီးကို ပ်က္သုဥ္းေစမည့္ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာ ေတြ႔ေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ စၾကဝဠာႀကီး တစ္ခုလုံးသည္ (BLACK HOLE) ေခၚ တြင္းနက္ႀကီးအျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းသြားျခင္း ရုပ္ႏွင့္ ရုပ္၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ (MATTER AND ANTI-MATTER) တို႔ ေျခဖ်က္ၾကျခင္း၊ ပရိုတြန္မ်ား အဆုံးသတ္သြားျခင္း၊ စၾကဝဠာႀကီးကို ဖြဲ႔စည္းထားေသာ အဏုျမဴမႈန္တို႔၏ ႏ်ဴကလီးယားတြင္း၌ ပါဝင္ဖြဲ႔စည္းထားေသာ အရာမ်ား ယိုယြင္းပ်က္သုဥ္းလာ၍ ဆက္လက္ မတည္ႏိုင္ေတာ့ျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။ လူသားတို႔မသိေသးေသာ အခ်က္မ်ားစြာ ရွိေပဦးမည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္အခ်က္ျဖင့္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္မည္ကိုမူ လူသားတို႔ မသိႏိုင္ၾကေသးေခ်တကား။

ယေန႔ အာကာသသိပၸံပညာရွင္မ်ားသည္ စၾကဝဠာအတြင္းရွိ အခ်ိဳ႔ေသာ ေနစၾကဝဠာမ်ား၏ ပ်က္သုဥ္းေပါက္ကြဲမႈမ်ားကို ဓတ္ပုံပင္ရုိက္ယူႏိုင္ေပၿပီ၊ စၾကဝဠာအတြင္း ဘလက္ဟိုးလ္ေခၚ တြင္းနက္ႀကီးမ်ားကို ေတြ႔သည္မွာ မၾကာေသးေခ်။ အလြန္ႀကီးမားေသာ ၾကယ္ (ေန)ႀကီးမ်ား သက္တမ္းကုန္ဆုံးေသာအခါ အားကုန္၍ အတြင္းဗဟိုသို႔ က်ဳံ႕ဝင္လာသည္။

အတြင္းဗဟိုဆီသို႔ ဆြဲငင္အားမွာ အလြန္ႀကီးမား၍ ထိုၾကယ္ႀကီး၏ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ အူတိုင္မွာ အဆက္မျပတ္ က်ဳံ႕ဝင္လာသည့္ အရာဝတၳဳမ်ားကို မမွန္းဆႏိုင္ေလာက္ေသာ အေျခအေနအထိ ဝါးမ်ိဳႀကိတ္ေျခပစ္ေလသည္။ သိပ္သည္းက်စ္လ်စ္မႈမ်ားလာေလေလ အတြင္းသို႔ ဆြဲငင္အား ပို၍ေကာင္းလာေလေလ ျဖစ္၏။ ထိုဆြဲငင္အားမွ မည္သည့္ အရာမွ် မလြတ္ေတာ့ေခ်။ အလင္းေရာင္ကိုပင္ ဆြဲငင္ဝါးေျခပစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး တြင္းနက္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္လာသည္။ ထိုတြင္းနက္ႀကီး၏ ဗဟိုတြင္ မူလၾကယ္၏ လက္က်န္မ်ားမွာ အဆုံးမရွိေသာ သိပ္သည္းမႈ (INFINITE DENSITY) သို႔ ႀကိတ္ဝါးၿပီး သုညပမာဏ (ZERO) (VOLUME) ျဖစ္ေလသည္။

တြင္းနက္ႀကီးတို႔သည္ စၾကဝဠာႀကီး၏ လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္ေသာ အရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ၄င္းတို႔ ကိုယ္တိုင္က အလင္းေရာင္လႊင့္ထုတ္ျခင္း မရွိ၍ ၄င္းတို႔ကို မျမင္ႏိုင္ေခ်။ သို႔ေသာ္ ယင္းတို႔အနီးရွိ ၾကယ္မ်ား ဆုတ္ၿဖဲ၍ ယင္းၾကယ္မ်ားမွ အရာဝတၳဳတို႔ကို စုပ္ယူသည့္အခါ အိပ္စ္ေရး ေရာင္ျခည္မ်ား လႊင့္ထုတ္မႈေၾကာင့္ တြင္းနက္ႀကီးမ်ား ရွိေၾကာင္း သိရေလသည္။ ရုပ္စၾကဝဠာႀကီးအတြင္း ႃဂိုဟ္မ်ားမွာ အနည္းငယ္သာ ရွိ၏ ၾကယ္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာတို႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ဂလက္ဆီတစ္ခု အတြင္း၌ပင္လွ်င္ တြင္းနက္ေပါင္း (၁၀)သန္းခန္႔ ရွိႏိုင္သည္ဟု သိပၸံပညာရွင္တို႔က ဆိုၾက၏။ အကယ္၍သာ တြင္းနက္ႀကီးမ်ား တစ္စတစ္စ မ်ားလာက ေနာက္ဆုံး စၾကဝဠာ တစ္ခုလုံးသည္ တြင္းနက္ႀကီး တစ္တည္းအျဖစ္သို႔ လိပ္လိုက္သည့္သဖြယ္ ေရာက္သြားႏိုင္ေပသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ေနသည္လည္း ၾကယ္တစ္လုံးပင္ ျဖစ္ေပရာ ၄င္းသည္လည္း သက္တမ္းကုန္က တြင္းနက္ႀကီး ျဖစ္သြားႏိုင္၍ ေနစၾကဝဠာ ပ်က္စီးသြားႏိုင္၏။

သို႔တည္းမဟုတ္ အျခားေသာ တြင္းနက္မ်ားေၾကာင့္ စၾကဝဠာႀကီးႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္တည္း ပ်က္စီး၍ စၾကဝဠာႀကီး၏ တြင္းနက္အျဖစ္ ပါဝင္သြားေပမည္။ သိပၸံပညာ ဟူသည္ ရုပ္စၾကဝဠာ အတြင္း၌ အမွန္တရားကို သက္ေသႏွင့္တကြ ရွာေဖြေနေသာ ပညာရပ္သာ ျဖစ္ေပသည္။ ၿပီးျပည့္စုံမႈကား မရွိေသးေခ်။ ကုရ္အာန္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္ အလႅာဟ္ထံမွ လူသားတို႔ထံ ခ်ေပးေသာ သံသယ ကင္းဖြယ္က်မ္းျဖစ္သည္။ စၾကဝဠာ ပ်က္သုဥ္း၍ ကိယာမသ္ ရွင္ျပန္ထၾကရမည္ကို မယုံသူတို႔အတြက္ သက္ေသလကၡဏာေတာ္ မ်ားစြာကို ကုရ္အာန္က ေဖာ္ျပထားေပသည္။ ယင္းအနက္ စၾကဝဠာကို ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ရုပ္ပစၥည္းမ်ား အနက္ အဏုျမဴမႈန္မ်ားကို အေသးဆုံး ျဖစ္၍ ေနာက္ထပ္ ခြဲစိတ္၍ မရႏိုင္ေတာ့ ဟု လူသားတို႔က ဆိုေနေသာ (၇)ရာစုတြင္ စာေပ သင္ၾကားျခင္းမခံရသူ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္၏ ႏႈတ္မွ ထြက္ေသာ ကုရ္အာန္တြင္ အလႅာဟ္က အဏုျမဴမႈန္ထက္ ေသးငယ္ေသာအရာမ်ား ဖန္ဆင္းထားေၾကာင္း ဆိုထား၏။ (ကုရ္အာန္ ၃၄း၃)။

ယေန႔ သိပၸံက ေထာက္ခံေခ်ၿပီ။ လူသားမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး လက္ေဗြမ်ား မတူမႈကို ၁၈၈၄ ခုႏွစ္တြင္မွ အဂၤလန္တြင္ စတင္ သိခဲ့ေသာ္လည္း (၇)ရာစုမွ ကုရ္အာန္တြင္ ကိယာမသ္ေန႔၌ လူတိုင္း၏ လက္ထိပ္မ်ားကိုပင္ အလႅာဟ္က တူေအာင္ ျပန္လုပ္ျပႏိုင္သည္ဟု တင္စား ေျပာဆိုရင္း အသိေပးထားသည္။ (ကုရ္အာန္ ၇၅း၄-၅)။ အလႅာဟ္ႏွင့္ ကိယာမသ္ေန႔ကို လူသားတို႔ မည္သို႔ျငင္းမည္နည္း။

မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရုပ္စၾကဝဠာႀကီး လက္ရွိ အေျခအေနမွ ပ်က္သုဥ္းရမည္ကို အလႅာဟ္မွလြဲ၍ မည္သူမွ် တိက်စြာ မသိႏိုင္ေခ်။ အလႅာဟ္သည္သာ ေလာကခပ္သိမ္းကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူ၍ လည္ပတ္ေစေတာ္မူေသာ အရွင္ျဖစ္၏။ အလႅာဟ္သည္သာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ အားလုံးကို သိေတာ္မူ၏။ အလႅာဟ္အတြက္ ခလုတ္တစ္ခ်က္ႏွိပ္ျခင္းသည္ (မ်က္စိတစ္မွိတ္) ထက္ပင္ ျမန္စြာျပဳႏိုင္၏။

လူအခ်ိဳ႔က စၾကဝဠာပ်က္မည္ကို မျငင္းလိုေသာ္လည္း အခ်ိန္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လိုေသးသည္ဟု ထင္ၾက၏။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါေလ၊ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးသည္ အေဆာက္အအုံ တစ္ခုကို စစ္ေဆး၍ လက္ရွိအေျခအေနအရ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာခံမည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း (၁၀)ရက္အတြင္း၌ ငလ်င္ဒဏ္ (သို႔) မိးေဘးေၾကာင့္ ပ်က္သုဥ္းသြားေလသည္။ ထို႔အတူ ရုပ္စၾကဝဠာႀကီးကိုလည္း လူတို႔က လက္ရွိအေျခအေနအရ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိဦးမည္ဟု ထင္ေသာ္လည္း အလႅာဟ္၏ သတ္မွတ္ခ်ိန္တြင္ ပ်က္သုဥ္းရမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။